Aluminium Hydroxide (الومینیوم هیدروکساید) | اطلاعات دارویی

Gastrointestinal Drugs

Aluminium Hydroxide

COMMON BRANDS NAME(S):

GENERIC NAME(S): Aluminium Hydroxide

اروهای گوارشی

الومینیوم هیدروکساید

نام‌های تجاری:

نام شیمیایی:‌ الومینیوم هیدروکساید - الومینیوم هایدروکساید

توجه: تجویز و مقدار مصرف دارو به عهده پزشک می‌باشد

اطلاعات و مصرف دارو


هیدروکسید آلومینیوم برای درمان علامتی سوزش معده ناشی از ترشح اسید، سوء هاضمه ناشی از اسید و ترش کردن، جلوگیری از عوارض برگشت محتویات معده به مری و همچنین جهت جلوگیری از تشکیل سنگهای ادراری فسفاته برای کاهش فسفات خون استفاده می گردد.


به عنوان ضد اسید، این دارو اسید معده را خنثی می نماید ولی به طور مستقیم روی تولید اسید تاثیری ندارد. هیدروکسید آلومینیوم موجود در این فرآورده با یون فسفات در روده پیوند یافته و فسفات آلومینیوم نامحلول تشکیل می دهد که از راه مدفوع دفع می گردد. بنابراین فسفات سرم و ادرار را کاهش می دهد.


مقادیر کمی از آلومینیوم موجود در این فرآورده جذب می گردد. اثر این دارو در صورت مصرف قبل از غذا به عنوان ضد اسید 60-20 دقیقه و یک ساعت در صورت مصرف بعداز غذا تا سه ساعت باقی می ماند. دفع این دارو از راه مدفوع و در صورت جذب از طریق کلیه صورت می گیرد.

عوارض جانبی احتمالی


در صورت مصرف طولانی مدت این دارو در بیماران با نارسایی مزمن کلیه ممکن است ایجاد تغییرات خلقی و روانی کند. با مصرف طولانی مدت ممکن است باعث ایجاد یبوست، درد استخوانی ناشی از تخلیه فسفات، کاهش اشتها، کاهش غیر عادی وزن و سفید شدن مدفوع گردد.

هشدارها و تذکرات


1. در موارد زیر این دارو با احتیاط مصرف شود: بیماری آلزایمر، وجود علایم آپاندیسیت، یبوست، انسداد مجرای معده- روده، هموروئید و عیب کار کلیه.
2. ظرفیت خنثی سازی اسید در مورد هیدروکسید آلومینیوم در مقایسه با ضد اسیدهای حاوی منیزیم کمتر است.
3. در صورت مصرف طولانی مدت به خصوص در بیماران با شکستگی استخوان باید رژیم جبران کننده فسفات داده شود.

تداخلات


این دارو زمانی که همزمان با بسیاری از داروها مصرف گردد، می تواند در جذب آنها مداخله پیدا کند و بنابراین باید از لحاظ مقدار مصرف و زمان مصرف مورد دقت بیشتری قرار گیرد. از جمله این داروها می توان از کینیدین، داروهای ضدانعقاد خوراکی، ترکیبات ضد دیسکینزی، رانیتیدین، گلیکوزیدهای دیژیتال، ایزونیازید، کتوکونازول، فنوتیازین ها، ویتامین A تتراسایکلین ها، تیوگزانتین ها و فلوئور سدیم نام برد.
به طور کلی باید به بیمار توصیه نمود از مصرف داروها طی 2-1 ساعت پس از مصرف آنتاسیدها خودداری کنند.

Designed by: Jahan Rayanhe | Thanks to FAEL