پیریدوکسین در پیشگیری و درمان کمبود این ویتامین مصرف می شود. مقادیر زیاد پیریدوکسین در درمان بعضی از اختلالات متابولیک، از قبیل زیادی اکسالات ادرار مصرف می شود. این دارو همچنین ممکن است در کم خونی سیدروبلاستیک نیز مصرف شود.

پیریدوکسین در گویچه های قرمز خون به فسفات پیریدوکسال تبدیل می شود که به عنوان یک کوآنزیم در اعمال متابولیک گوناگون مؤثر بر مصرف پروتئین، کربوهیدرات و چربی عمل می کند. پیریدوکسین در تبدیل تریپتوفان به نیاسین یا سروتونین، تجزیه گلیکوژن، تبدیل اکسالات به گلیسین، سنتز گاما آمینوبوتیریک اسید درسیستم اعصاب مرکزی نیز دخالت دارد.

ویتامین های گروه B به راحتی از مجرای گوارش جذب می شوند. پیریدوکسین عمدتاً از ژژونوم جذب می شود. فسفات پیریدوکسیال به طور کامل به پروتئینهای پلاسما پیوند می یابند، در حالی که پیریدوکسین به پروتئین های پلاسما پیوند نمی شوند. پیریدوکسین به طور عمده درکبد ذخیره می شود. متابولیسم این ویتامین کبدی است و نیمه عمر آن 20-15 است. این دارو تقریباً به طور کامل به صورت متابولیت از طریق کلیه دفع می شود.